فولاد غیر آلیاژی

فولاد غیر آلیاژی-کاربرد فولاد غیر آلیاژی-تفاوت فولاد آلیاژی و غیر آلیاژی

فولاد غیر آلیاژی-کاربرد فولاد غیر آلیاژی-تفاوت فولاد آلیاژی و غیر آلیاژی

فولادِ غیر آلیاژی چطور تولید می شود؟
ساخت فولادِ غیر آلیاژی با قرار دهی سنگ معدن در کوره، و ذوب آن انجام می شود. روند ذوب هرگونه ناخالصی موجود در سنگ آهن را از بین می برد. پس از انجام اولین فرآیند ذوب، فولاد هنوز مقدار کربن زیادی برای تبدیل شدن به فولادِ غیر آلیاژی را دارد. روند ذوب بارها و بارها انجام می شود تا زمانی که میزان کربن موجود در سنگ معدن. به زیر 1.5 درصد از محتوای کل فولاد کاهش یابد.

کاربرد
از فولاد مورد نظر می توان برای کاربردهای مختلف استفاده نمود. میله های فولادی که برای تقویت و استحکام بتن استفاده می شود، از این نوع فولاد است. آهن فرفورژه (آهن فرآوری شده) یکی دیگر از انواع فولاد غیرآلیاژی است. آهن فرفورژه، نرم و به راحتی در اشکال مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. اما استحکام بسیار کمی دارد. از این فولاد اغلب برای ساخت دروازه ها و نرده های تزئینی استفاده می شود.

از فولادِ غیر آلیاژی قطعات کم اهمیت ماشین آلات، لوازم خانگی. محصولات روز مره مانند لوازم خانگی، قطعات مبلمان فلزی، اتصال دهنده های بست، ساخت و ساز ((در ساخت و سازهای عمومی، صنعتی)). صنایع خودرو و همچنین هیدرولیک استفاده می شود. علاوه بر این، برخی از آنها همچنین در تولید مخازن تحت فشار برای نیتروژن یا هوا. لوله هایی برای تأمین آب آشامیدنی، قطعات مورد استفاده در حمل و نقل هوایی و راه آهن استفاده می شوند.
نرده های تولیدی از آهن فرفورژه مثال خوبی برای استفاده از فولاد غیر آلیاژی است.
آهن فرفورژه بدلیل دارا بودن کربن اندک در ساختار خود، به عنوان یک فولاد غیر آلیاژی در نظر گرفته می شود.

کاربرد فولادِ غیر آلیاژی برای ساخت و ساز
فولاد های غیر آلیاژی از جنس فولاد سخت و با حداقل کربن هستند. از این رو از قابلیت جوشکاری خوبی برخوردار هستند. و برای نورد سرد و گرم مناسب هستند. عدم وجود عناصر آلیاژی در این فولاد، منجر به سختی منحصر به فردی می شود. به جز قسمت های کوچکی که امکان انجام عملیات حرارتی فولاد بر روی آنها وجود دارد.

فولاد به دلیل مخلوطی از اتم های کربن با اتم های آهن، فولاد کربن نام دارد. عناصر اضافه شده شکل پذیری و استحکام فولاد را فراهم می کنند.
در طول فرآیند ذوب، عناصر دیگری مانند آلومینیوم به فولاد افزوده می شود. که آن را به یک فولاد آلیاژِی تبدیل می کند. اما اگر به هنگام ذوب، هیچ عنصری به فولاد اضافه نشود، به آن فولاد غیر آلیاژی می گویند.

فولاد ساختمانی

فولاد غیر آلیاژی-کاربرد فولاد غیر آلیاژی-تفاوت فولاد آلیاژی و غیر آلیاژی

فولاد غیر آلیاژی-کاربرد فولاد غیر آلیاژی-تفاوت فولاد آلیاژی و غیر آلیاژی
فولاد غیر آلیاژی چطور تولید می شود؟
ساخت فولاد غیرآلیاژی با قرار دهی سنگ معدن در کوره، و ذوب آن انجام می شود. روند ذوب هرگونه ناخالصی موجود در سنگ آهن را از بین می برد. پس از انجام اولین فرآیند ذوب، فولاد هنوز مقدار کربن زیادی برای تبدیل شدن به فولاد غیر آلیاژی را دارد. روند ذوب بارها و بارها انجام می شود تا زمانی که میزان کربن موجود در سنگ معدن. به زیر 1.5 درصد از محتوای کل فولاد کاهش یابد.

کاربرد
از فولاد مورد نظر می توان برای کاربردهای مختلف استفاده نمود. میله های فولادی که برای تقویت و استحکام بتن استفاده می شود، از این نوع فولاد است. آهن فرفورژه (آهن فرآوری شده) یکی دیگر از انواع فولاد غیرآلیاژی است. آهن فرفورژه، نرم و به راحتی در اشکال مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. اما استحکام بسیار کمی دارد. از این فولاد اغلب برای ساخت دروازه ها و نرده های تزئینی استفاده می شود.
از فولادهای غیرآلیاژِی در قطعات کم اهمیت ماشین آلات، لوازم خانگی. محصولات روز مره مانند لوازم خانگی، قطعات مبلمان فلزی، اتصال دهنده های بست، ساخت و ساز ((در ساخت و سازهای عمومی، صنعتی)). صنایع خودرو و همچنین هیدرولیک استفاده می شود. علاوه بر این، برخی از آنها همچنین در تولید مخازن تحت فشار برای نیتروژن یا هوا. لوله هایی برای تأمین آب آشامیدنی، قطعات مورد استفاده در حمل و نقل هوایی و راه آهن استفاده می شوند.
نرده های تولیدی از آهن فرفورژه مثال خوبی برای استفاده از فولاد غیر آلیاژی است.
آهن فرفورژه بدلیل دارا بودن کربن اندک در ساختار خود، به عنوان یک فولاد غیر آلیاژی در نظر گرفته می شود.

کاربرد فولاد غیر آلیاژی برای ساخت و ساز
فولاد های غیر آلیاژی از جنس فولاد سخت و با حداقل کربن هستند. از این رو از قابلیت جوشکاری خوبی برخوردار هستند. و برای نورد سرد و گرم مناسب هستند. عدم وجود عناصر آلیاژی در این فولاد، منجر به سختی منحصر به فردی می شود. به جز قسمت های کوچکی که امکان انجام عملیات حرارتی فولاد بر روی آنها وجود دارد.

فولاد به دلیل مخلوطی از اتم های کربن با اتم های آهن، فولاد کربن نام دارد. عناصر اضافه شده شکل پذیری و استحکام فولاد را فراهم می کنند.
در طول فرآیند ذوب، عناصر دیگری مانند آلومینیوم به فولاد افزوده می شود. که آن را به یک فولاد آلیاژِی تبدیل می کند. اما اگر به هنگام ذوب، هیچ عنصری به فولاد اضافه نشود، به آن فولاد غیر آلیاژی می گویند.

Read More